Chess of the Wind (1976)

Lange tijd werd Chess of the Wind beschouwd als iets tussen een mythe, een schandaal en een verloren gewaande schat. Slechts tweemaal vertoond in het turbulente Iran van de jaren 70 en verguisd bij diens release, viel dit spookachtig mooie drama uit de annalen van de filmgeschiedenis zonder enige duidelijkheid of er een versie de revolutie had overleefd. In 2014 vonden de kinderen van regisseur Mohammad Reza Aslani echter een hoop pelliculeblikken die voor decoratieve redenen een tweedehandswinkel sierden, met daarin een intacte kopie van de film. Na naar Parijs gesmokkeld te worden, werd de restauratie aangevangen in The Film Foundation’s World Cinema Project, samen met Cineteca di Bologna.

Hoewel de restauratiegeschiedenis van Chess of the Wind niet onder hoeft te doen voor de betere Hollywood-thriller, is het haar hypnotiserende stijl en subversieve karakter die de film als kroonjuweel van de Iraanse New Wave bestendigen. Aslani neemt hier afstand van zijn surrealistische experimenten als scenarist met films als The Mongols (1973) en The Stone Garden (1976) voor een met spanning en wrok doorspekte koortsdroom waarin het imperium van een welgesteld huishouden in sneltempo desintegreert.