Nieuwsbrief
T
F
Wed 02.05 - 20:30

E.T. the Extra-Terrestrial

Steven Spielberg, 1982, 115’, Engels gesproken, Nederlands ondertiteld

ticket: €6 (standaard) / €4 (reductie)

RESERVEER



De term ‘blockbuster’ refereert naar luchtaanvallen die in staat zijn om hele bouwblokken te vernietigen. Vanaf de jaren 40 werd de term als metafoor gebruikt voor grootschalige, financieel succesvolle films zoals Gone with the Wind en Ben Hur. Het is pas vanaf de jaren 70, met Jaws en Star Wars, dat de hedendaagse Hollywood-blockbuster ontstond: films die bewust ontworpen werden om de massa aan te spreken en geld te scheppen. Tegenwoordig heeft de term een negatieve bijklank gekregen door het schaamteloos commerciële model van sequels en prequels, remakes en reboots, strategieën die (meestal) de ziel uit de kunst zuigen.

Daarom gaan we in mei op zoek naar de betere blockbuster, vijf films die de Amerikaanse blockbuster in verschillende periodes weergeven. We beginnen in 1982, met E.T. the Extra-Terrestrial.

Superfan Sarah Delvaux zegt:

Met ouder worden vervaagt wat E.T. teweegbracht bij mij.
Misschien is dat zoals je eerste liefde die blijft met de tijd
ook niet meer zo dichtbij. Maar ik weet het nog wel.

Ik was tien jaar toen ik E.T. voor het eerst zag en ik moest niet wenen.
Ik was gefascineerd door de jongen die E.T. ontdekt had, Elliott.
Ook al was het een jongen, ik wou hem zijn en ik denk dat ik hem een
beetje geworden ben.

Er waren bepaalde details in scènes die ik nog jaren herbeleefd heb,
door ze na te spelen of door ze op te merken in mijn dagelijks opgroeien.
Zoals de scène waarin Elliott in de chemieklas kikkers bevrijdt uit glazen bokalen met grote deksels. Het holle geluid van de grote deksels bij het opendraaien. Ik word nog altijd week van grote bokalen opendraaien, ik spaar er soms.
Of de scène waarin Elliott in de keuken heet water liet lopen en verdwijnt achter een wolk damp. Ik heb nog altijd graag damp.

Ik weet het, niet zo'n spectaculaire scènes maar ik voelde de weemoed in die details en ik vond het schoon.
Natuurlijk is er ook die typische jaren 80 sfeer waar de kleine mensen samenspanden tegen de grote mensen,
de BMX’en met mandjes en de te grote headphones en zo. Heel cool, het is mijn lievelingsfilm.