Pixote: A Lei do Mais Fraco

Op het kruispunt van de sociaal geëngageerde Cinema Novo en de recalcitrante ‘boca do lixo’ (vrije vertaling: ‘vuilnissmoel’) bevindt zich Pixote: A Lei do Mais Fraco. Een wereldvreemd object in de zuiverste zin van het woord.

Hoewel de kijker bij wijlen meegenomen wordt door de krochten van de hel, is de film in de eerste plaats een heugelijke viering van het menselijk bestaan. Een uitbarsting van vreugde, warmte en genegenheid. De personages pareren de beproevingen van het straatleven met een aanstekelijke joie de vivre en hun universum is er een van eindeloze verwondering.

De texturen zijn voelbaar en komen haast tot leven. In elke betekenisloze geste, in elke aarzelende uitspraak zit een epische grandeur verscholen. Zoals het goede cinema betaamt, is Pixote één groot verleidingsspel: de film probeert aan te trekken, te flirten, maar kan in een hysterische opwelling plots brutaal afstoten.

Laat je echter niet afschrikken door zijn scherpe kantjes, dit is een film met het hart op de juiste plaats, een film die wil liefhebben. Omarm zijn wereld met tederheid, wees overrompeld en laat je beminnen.

Inleiding door Tobias Burms (freelance filmcriticus)

Dit is een film binnen het Classics Restored Festival, in samenwerking met Cinea en kunstencentrum Buda.