Stadssymfonieën

In het interbellum ontstond het fenomeen van de stadssymfonie – films met gedeeltelijk documentaire, experimentele en narratieve kenmerken waarin de moderne stad de hoofdrol speelde. Stedelijke opnames werden volgens muzikale richtlijnen als visuele symfonieën gestructureerd waardoor deze bijzondere vorm van de stadsfilm zich de polsslag van de moderne stad eigen maakte en in de taal van de film vertaalde. Het meest bekende voorbeeld is Walther Ruttmann’s film Berlin: Die Sinfonie der Grosstadt (1927). Er zijn echter nog tientallen andere stadssymfonieën uit de jaren ’20 en ’30 die alles andere als minder interessant zijn en tot de dag van vandaag een enorme visuele kracht uitstralen. Opvallend is daarbij het aantal films over havensteden – van New York en Tokio over Rotterdam naar Porto en Oostende.
Onder het thema van de stadssymfonie en de havenstad zullen vier films worden vertoond (op 16mm en 35mm) die zowel de grote metropool verbeelden (Manhatta, Paul Strand & Charles Sheeler, 1921) als ook wat kleinere, middelgrote havensteden (Images d’Ostende, Henri Storck, 1929/30; De Stad die Nooit Rust, Friedrich von Maydell & Andor von Barsy, 1928; Impressionen vom alten Marseiller Hafen (Vieux Port), Laszlo Moholy-Nagy, 1929). De Stad die Nooit Rust over Rotterdam werd recentelijk door EYE Film Instituut Nederland in zijn oorspronkelijke première versie gereconstrueerd, die tachtig jaar als verloren werd beschouwd.
De films worden muzikaal begeleid door Johan Derycke. De inleiding bezorgt filmwetenschapper en –archivaris Eva Hielscher, die binnen het project ‘City Symphonies: Urban Modernity, Film, and Avant-Garde (1920-1940)’ doctoraatsonderzoek aan de UGent doet.

Een filmprogramma samengesteld door Eva Hielscher en Steven Jacobs, Vakgroep Kunstwetenschappen van de UGent. In samenwerking met Courtisane.