Fall of the Romanov Dynasty (1927)

Herhaalt de geschiedenis zich steeds? Wie het televisiejournaal van vandaag naast Esfir Shubs Fall of the Romanov Dynasty legt, zou eerder geneigd zijn te denken van wel. De bijna honderd jaar oude film heeft nog steeds relevante dingen te zeggen over zowel de hoogmoed die door de (Russische) geschiedenis heen voor de val komt, als de problematiek van bewegend beeld als objectieve afbeelding van de werkelijkheid.

In de vroege jaren 1920 was het Esfir Shubs taak om niet-Russische films te hermonteren en ze zodoende ideologisch correct te maken. Shub zette deze ervaring in voor haar eerste lange documentaire, De val van de Romanov-dynastie. Het eerste deel van een trilogie waarin ze de Russische geschiedenis wou herschrijven aan de hand van newsreels en home movies van de laatste Tsaar en zijn familie. Veel van het materiaal waarmee ze aan de slag ging, diende oorspronkelijk een rechtse agenda. In tegenstelling tot haar collega Dziga Vertov, liet Shub beelden zoveel mogelijk voor zichzelf spreken, zij het binnen de context van een scenario dat zij bedacht. Ze geloofde rotsvast dat het mogelijk was om van niet-gespeeld materiaal een film te maken die beter is dan welke fictiefilm ook. Met De val van de Romanov-dynastie maakte ze een stevig bewijsstuk voor haar stelling.

Met muzikale begeleiding door Seitan Sardine: Yamen Martini (trompet), Maxim Pierins (drum) en Haroun Minhas (gitaar). Drie eigenwijze muzikanten, elk een verschillende muzikale achtergrond, die zoeken naar hun ‘middle ground’ tijdens De Val van de Romanov-dynastie. Seitan Sardine brengt een combinatie van experimentele soundscapes en vrije improvisatie met een knipoogje naar jazz. Een herneming vanuit het SHHH-festival van Monokino i.s.m. Cinea.