Il Vangelo secondo Matteo (1964)

Zie JC herrijzen op het grote scherm met deze post-paasperiode Pier Paolo Pasolini-pracht. In een wereld waar het goddelijke vaak wordt voorgesteld als verheven en onbereikbaar, brengt Il Vangelo secondo Matteo Christus terug op aarde. Pasolini werpt een radicaal ontnuchterende blik op het leven van Jezus, ver verwijderd van de glans van Hollywood of de didactiek van religieuze cinema. Gefilmd in adembenemend zwart-wit tussen de ruige landschappen van Zuid-Italië, voelt deze Bijbelse vertelling meer als moreel gelaagde documentaire dan als hagiografie.

Pasolini, zelf een atheïst, benadert het evangelie niet als een goddelijk wonder, maar als een menselijk drama vol politieke en sociale spanning. De camera volgt Christus van dichtbij als een dolende discipel, een sociale rebel wiens woorden en daden diep snijden in de gevestigde orde. De combinatie van neorealistische cinematografie, een eclectische soundtrack met Bach en Congolese gezangen, en een cast van niet-professionele acteurs maakt de film even rauw als ontroerend. Il Vangelo secondo Matteo is geen lofzang, maar een tijdloze oproep tot rechtvaardigheid.