Kinoclub #41: La Pianiste (2001)

Scherp je oren en stem je verlangens, Kinoautomat pakt uit met een toxische quatre-mains waar fantasie en realiteit koele minnaars zijn.

In La Pianiste bouwt Michael Haneke verder op de kritische machtsspelletjes van zijn eerdere films met een psychoseksueel drama dat de grenzen van het toelaatbare aftast. Isabelle Huppert speelt met fijngevoelige afstandelijkheid Erika, een pianoleerkracht wiens succes aan het Weense conservatorium in schril contrast staat met de ontregeling binnen haar persoonlijk leven. Samenwonend met haar dominerende moeder en vervreemd van haar omgeving, gaat ze gebukt onder seksuele blokkades. Alles verandert echter wanneer ze de jonge Walter als student aanneemt. Wat begint als een platonische affaire, neemt al snel sadomasochistische proporties aan. Meesteres en leerling raken zo steeds dieper verdwaald in het spiegelpaleis van hun projecties.

Onze gastspreekster van dienst bestudeert deze études in romantische machtsverhoudingen aan de hand van haar eigen artistieke praktijk. Platitudes over liefde en aantrekking zien het object van verlangen vaak als de weg naar persoonlijke vervollediging, maar intrinsieke machtsrelaties die soortgelijke afhankelijkheid met zich meebrengen, blijven daarbij buiten schot.

Deze film wordt ingeleid door filmmaakster Cato Catteeuw en voorafgegaan door haar kortfilm Burn (2023).