Lost & Found: West Indies (1979)

In 2019 stierf de Mauritaanse-Franse filmmaker Med Hondo. Met een oeuvre zo militant als speels, wist hij de Franse staat een spiegel voor te houden ivm hun koloniaal verleden en heden. Met West Indies: The Fugitive Slaves of Liberty bouwde hij voort op de radicale vormexperimenten en de koloniale politiek van eerdere films als Soleil Ô (1967) en Les Bicots-Nègres vos voisins (1974). Gebaseerd op Daniel Boukmans spraakmakende theaterstuk The Slavers (1971), biedt de film een overzicht van de 17deeeuwse ontvoogdingsstrijd in de Franse Antillen. Hondo zag de adaptatie echter als een musical-epos dat culturele vormen, stijlen en genres mengt om de verstrengeling van racisme en kapitalisme in de fundamenten van de Franse staat bloot te leggen.

Volledig gedraaid op een nagebouwd slavenschip in een verlaten Citroënfabriek, wist Hondo zijn ambities met big budget bravura tot leven te brengen. Het resultaat strandde ergens tussen Broadway en Bertolt Brecht. In Hondo’s metahistorische vertelling is er doorheen de duisternis van koloniaal trauma tevens ruimte voor narratieve kwinkslagen en vormelijke avonturen. Oorzaak en gevolg worden zo achterwege gelaten voor een indrukwekkende tour-de-force waarin het geweld van het verleden als klucht en tragedie blijft weergalmen.