The Girls (1968)

Drie actrices reizen met een toneelversie van Aristophanes’ Lysistrata door Zweden, maar de publieksreacties zijn allesbehalve revolutionair. In plaats van verzet te oogsten, worden Liz, Marianne en Gunilla onthaald met gelach, onverschilligheid of openlijk misprijzen. Ondertussen begint het stuk hun eigen levens te besmetten. Het theater waar de vrouwen hun leven aan hebben overgegeven wordt een spiegel waarin ze zichzelf niet meer herkennen. Dat levert onstage drama, offstage realiteit, met daartussen een stroom van surrealistische fantasieën en dagdromen.

Mai Zetterlings The Girls is een scherpe en spottende reflectie op de talloze obstakels die vrouwen tegenkomen op weg naar een greintje autonomie, en tijdens de strijd van de vrouwelijke kunstenaar die haar stem probeert te laten horen boven het patriarchale rumoer. Zetterling, zelf jarenlang actrice voordat ze begon te regisseren, zet het publiek op scherp met een film die weigert antwoorden te geven. Onder vuur genomen door alle mannelijke critici in Zweden, toont The Girls dat het patriarchaat geen decor is, maar een mechaniek die zich tot in de kleinste vezels van het dagelijks leven nestelt.