The Great White Silence (1922)

Deze mijlpaal van een documentaire legt de Terra Nova expeditie vast die plaatsvond tussen 1910 en 1913. Filmmaker Herbert Ponting volgde expeditieleider Robert Falcon Scott en zijn schip, de Terra Nova, terwijl deze vanuit Nieuw Zeeland uitvoer op weg naar de Antarctische oceaan in een missie om als eerste mensen ooit de zuidpool te bereiken. Eenmaal aangekomen op Ross Island, een eiland dichtbij Antarctica, zetten de mannen tenten op en leren ze skiën als voorbereiding op hun tocht die ze zullen ondernemen met honden, pony’s en primitieve sneeuwmobielen.

In een hedendaagse setting is de nalatenschap van The Great White Silence ambigue. Aan de ene kant is het de eerste keer in de filmgeschiedenis dat dieren als orka’s, Weddellzeehonden en Adéliepinguïns werden vastgelegd op het bewegende beeld en blijft de film beroeren met zijn natuurlijke schoonheid. Tegelijk is het een tijdsdocument doorspekt van koloniale hybris en wit superioriteitsgevoel (de tussentitels zijn niet schuw van racistisch taalgebruik!). Toch valt de film ook te zien als een testament van imperialistische impotentie. Ponting volgt leider Scott en vier mannen die de expeditie ondernemen, maar stopt aan de Zuidpool, waar de mannen uiteindelijk nooit van zullen terugkeren. De Britse veroveringszucht verslindt haar eigen kinderen terwijl de natuur het\ laatste woord krijgt.

Deze film wordt voorzien van live begeleiding door muzikant Bart Maris en studenten klassieke muziek van KASK & Conservatorium.