The Trial (1962)

Van David Lynch tot Park Chan-Wook, menig hedendaags filmmaker is schatplichtig aan de doemdromen en spiegelpaleizen van Franz Kafka. Het is dan ook geen wonder dat het werk van Kafka vele malen naar het doek werd gebracht, zijnde met wisselend succes. Geen adaptatie weet echter zo ijzingwekkend goed de ziel van diens origineel te vangen als Orson Welles’ The Trial. Deels geschoten in de ruïnes van Gare d’Orsay, en gezegend met vlijmscherpe vertolkingen van o.a. Anthony Perkins, Jeanne Moreau en Romy Schneider, slaagt Welles erin Kafka’s thematisch/stilistische stokpaardjes te vertalen tot een barok beeldgedicht.

Doorspekt met noir-invloeden en Koude Oorlog paranoia, wordt het verhaal lichtjes gemoderniseerd naar een tijdperk van losse zeden en atoomangst. Perkins dwaalt rond in een door leegtes gedomineerde wereld die verrassend veel doet denken aan post-oorlogs Europa. Kafka’s sfeer van allesdoordringend onbehagen blijft echter centraal staan en wordt vormelijk vertaald door een choreografie van claustrofobische cameraposities, ingenieus schaduwspel en surreëel set-design. Nachtmerries voelden nimmer zo verleidelijk.

Deze film wordt ingeleid door programmator Lennart Soberon.

In samenwerking met Cinea.