Weird Wednesday: Female Trouble (1974)

Fuck Valentijn. Vervloekt zijnde alle kitscherige hartjesdecoratie die de kapitalistische estafettestok van vader kerstmis overneemt. Weg met dure dateplannen waar het tafelkleed amper het gewicht van je existentiële onzekerheden kan dragen. Awoert aan de beloftes van kindjes en labradors in huizen die al meer dan twintig jaar niet meer te betalen zijn. Neem deze Valentijn je boeket rozen maar bij de doornen vast en trakteer jezelf op een Weird Wednesday die romantische conventies een blauwtje laat lopen. Nodig je aartsvijand, rancuneuze ex-geliefde, of veroordelende grootouder uit naar Female Trouble. Deze lippenstift kokhalzende queer cultklassieker in neonkousen van John Waters verziekt namelijk alle kans op verzoening.

Na de provocatieparades van Multiple Maniacs (1970) en Pink Flamingos (1972) pakt de paus van slechte smaak uit met een moordzuchtig melodrama waar de verdorvenheid wordt gevierd. Misnoegd dat haar ouders de verkeerde schoenen hebben gekocht voor kerstdag (“nice girls don’t wear cha-cha heels”), omarmt decadente tienerdame Dawn Davenport een leven van misdaad. Steeds verliefder wordend op het brutaal afwijzen van de norm, belandt ze in een reeks absurde situaties en escalerende problemen. Divine, godin van het groteske, straalt hier als een ontembare natuurkracht aan holle stereotypes en foute knipogen. De technicolor-terreur van de films miseen-scène ramt de paradoxen van het brave burgerbestaan verder door uw oogkassen. We zien u ook graag.